Αλλάζουμε διαδικτυακό στέκι…

Αλλάζουμε «γωνιά»… Το ιστολόγιο του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά, αλλάζει. Θα μας βρείτε στη διεύθυνση:     http://asmpeiraia.blogspot.com/ … Περιμένουμε τις απόψεις σας και θα είμαστε εκεί για να σας ενημερώνουμε για τις δραστηριότητές μας.

Η γιορτή για τη λήξη της σχολικής χρονιάς 2008-2009, του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά σας προσκαλεί στη γιορτή του για τη λήξη της σχολικής χρονιάς 2008-2009 που θα γίνει στις εγκαταστάσεις του 14^ου και 15^ου Γυμνασίου Πειραιά, Κω και Αγίων Αναργύρων στην Παλιά Κοκκινιά, την Κυριακή 21 Ιουνίου 2009 και ώρα 19.30.

Οι μαθητές μας θα παρουσιάσουν τις δουλειές που ετοίμασαν για τη γιορτή και, παράλληλα, θα εκτίθενται  φωτογραφίες του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου από τη ζωή του Γιάννη Ρίτσου με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. Η έκθεση θα φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του σχολείου από 18 έως 21 Ιουνίου και θα είναι ανοιχτή για όλους κάθε απόγευμα από τις 18.00 έως τις 21.00.

Σας περιμένουμε να γιορτάσετε μαζί μας με φαγητό, ποτό και ζωντανή μουσική.

Θα μας βρείτε εδώ:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 18-05-2009 Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»…

Παλιό Εφετείο: ΜΗ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ – ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΤΩΡΑ

Ο Νομάρχης Αθήνας κ. Σγουρός λέει για ότι στη Σωκράτους 65 (Παλιό Εφετείο) υπάρχει μεγάλο πρόβλημα Δημόσιας Υγείας: http://nom-athinas.gov.gr/main/index.php?option=com_content&view=article&id=934:2009-05-18-10-40-10&catid=3:2008-09-06-21-42-59&Itemid=31 και ζητάει παρέμβαση Εισαγγελέα!!!!

Άραγε, πέρα από το να «δείχνουν με το δάκτυλο», οι Υπηρεσίες της Νομαρχίας και ο ίδιος ο κ. Σγουρός, μήπως μπορούν να κάνουν κάτι πιο χρήσιμο για την άμεση λύση των προβλημάτων των αστέγων και των περιοίκων του Παλιού Εφετείου, αντί να συνδράμουν στο να πετάξει τελικά έξω τους άστεγους η ΕΛ.ΑΣ. του κ Μαρκογιαννάκη; Για παράδειγμα μήπως θα μπορούσαν να έρθουν σε συνεννόηση με το Ταμείο-Ιδιοκτήτη (ΤΕΑΙΤ) και τον Πρόεδρό του κ. Χατζή (τηλ. 210-5217182), τον Δήμο Αθήνας (Ίδρυμα Αστέγων – τηλ. 2105246515 Αντιδήμαρχος κ. Σκιαδάς) το Υπουργείο Εσωτερικών (γ.γ. κ. Πάτροκλος Γεωργιάδης – τηλ 210-2744944-6), και το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας για την άμεση λύση του προβλήματος; Από τη μεριά της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», καταγγέλλουμε την ανευθυνότητα ΟΛΩΝ των ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΩΝ φορέων και προσπαθούμε φιλότιμα να τους φέρουμε μπροστά στις ευθύνες τους. Επικοινωνούμε μαζί τους και έχουμε συναντήσεις με όλους. Την ερχόμενη Τετάρτη στις 6 μ.μ. έχουμε συνάντηση μαζί με κοινότητες μεταναστών, με τον ΓΓ του ΥΠΕΣ κ. Πάτροκλο Γεωργιάδη, για το πρόβλημα των νομιμοποιητικών εγγράφων των μεταναστών χωρίς χαρτιά, όσο και για το θέμα του Εφετείου. Η λύση για τη Δημόσια Υγεία στη Σωκράτους, υπάρχει, είναι άμεση και απαιτεί 2 μέρες, όχι περισσότερο. Χωρίς αστυνομικές επιχειρήσεις έξωσης και παρεμβάσεις Εισαγγελέων: 1. Παροχή νερού στους ορόφους του κτιρίου με πρόχειρη εγκατάσταση (λάστιχα) για να μπορέσουν να καθαρίσουν οι άνθρωποι που μένουν μέσα και να χρησιμοποιήσουν τα καθαριστικά που τους έχει δώσει ο Δήμος. 2. Απάντληση των λιμναζόντων Υδάτων από το Υπόγειο (Για την Πυροσβεστική αυτό είναι συνηθισμένη δουλειά και απαιτεί λίγες μόνο ώρες) 3. Απολυμάνσεις στο Υπόγειο και σε τουαλέτες μέσα στο κτίριο από ειδικά συνεργεία ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.

Επίσης επιμένουμε:

1. Καμιά αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης του Εφετείου

2. Μετατροπή του παλιού Εφετείου σε οργανωμένο ξενώνα αστέγων με δαπάνη των Υπουργείων Υγείας και Πρόνοιας, του Υπουργείου Εσωτερικών, του Δήμου και της Νομαρχίας.

3. Παροχή νομιμοποιητικών εγγράφων στους μετανάστες χωρίς χαρτιά – άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες.

4. Όχι στις επιχειρήσεις «σκούπα» και «καταιγίδα» του κ. Μαρκογιαννάκη που μεταφέρουν απλά τα προβλήματα στο απέναντι τετράγωνο της πόλης, στη διπλανή γειτονιά της Αθήνας.

ΚΑΛΕΣΜΑ-INVITATIOΝ

ΚΑΜΠΑΝΙΑ

«ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ»

Με πρωτοβουλία του Δήμου Καισαριανής και στο πλαίσιο της καμπάνιας «Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια» θα γίνει ένα πρωτόγνωρο γεγονός!

Πράγματι, το Σάββατο 23 Μαΐου στις 7 το απόγευμα στη κεντρική πλατεία της πόλης θα πραγματοποιηθεί μια  εκδήλωση με επίκεντρο τη συμβολική τελετή εγγραφής στο δημοτολόγιο του δήμου ενός παιδιού συμπολίτη μετανάστη από τη Αφρική. Το παιδί είναι 17 μηνών, ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε στη Καισαριανή, και που  -ως γνωστό- δεν μπορεί να γραφτεί στο δημοτολόγιο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστικά, να στερείται δικαιωμάτων και να μην έχει χαρτιά ούτε στη Γκάνα, ούτε στην Ελλάδα. Η συμβολική εγγραφή θα γίνει από το Δήμαρχο Καισαριανής Σπύρο Τζόκα.

Η συμβολική τελετή που γίνεται στο πλαίσιο της καμπάνιας «Όχι στο

Ρατσισμό από την Κούνια» επιδιώκει:

• * Να αναδείξει το πρόβλημα των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα και δεν μπορούν να εγγράφονται στα δημοτολόγια με αποτέλεσμα να στερούνται τα στοιχειώδη δικαιώματα του πολίτη που απορρέουν από αυτή την εγγραφή.
• Να πληροφορήσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για το μέγα ανθρώπινο και κοινωνικό πρόβλημα των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και των παιδιών τους, που ενώ ζουν ανάμεσα μας στις πόλεις και στις γειτονιές μας στερούνται τα  πιο στοιχειώδη δικαιώματα.
• * Να αναδείξει την παρατεταμένη  απροθυμία του ελληνικού κράτους να παραχωρήσει στους μετανάστες γείτονες μας τα δικαιώματα που έχει κάθε δημότης των πόλεών μας
• * Να καταδείξει ότι οι ίδιοι οι πολίτες και οι δημοκρατικοί θεσμοί τους είναι αποφασισμένοι να μην περιμένουν μοιρολατρικά από το κράτος να εντάξει τους μετανάστες στη κοινωνία μας και για αυτό αρχίζουν να προχωρούν σε παραδειγματικές πρωτοβουλίες
• * Να αποτελέσει την αφετηρία μιας καμπάνιας στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης προκειμένου να τερματιστεί το σκάνδαλο των χωρίς δικαιώματα μεταναστών συνανθρώπων μας.

Θέλει επίσης να προστατέψει τους μετανάστες σε μια περίοδο και συγκυρία κρίσης, όταν  μπορεί να μην έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα. Βοηθούσης της κρίσης και των σαρωτικών συνεπειών της, οι πρώτοι που θα κληθούν (από το κράτος και από το πολιτικό κατεστημένο) να την πληρώσουν θα είναι «προφανώς» και πάλι οι μετανάστες και τα –από κάθε άποψη- εντελώς απροστάτευτα από το κενό του νόμου, παιδιά τους

Σας καλούμε  να στηρίξετε με την παρουσία σας την πρωτοβουλία  του Δήμου Καισαριανής και της Καμπάνιας «Όχι στο Ρατσισμό από τη Κούνια»

Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα και λαϊκή γιορτή με μουσικές και χορούς από μεταναστευτικά συγκροτήματα.¨

Η Καμπάνια «Όχι στο ρατσισμό από Κούνια»

ζητά συγκεκριμένα:

1. Απόδοση ελληνικής ιθαγένειας  στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα.

2.  Αναγνώριση στα παιδιά που αποφοιτούν από σχολεία μέσης εκπαίδευσης στην Ελλάδα του καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος με την ενηλικίωσή τους, ανεξάρτητο από τη νόμιμη ή μη διαμονή των γονέων τους.

3. Τροποποίηση του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, ο οποίος βασίζεται στην αρχή του ius sanguinis (αρχή του αίματος) με τη θέσπιση της αρχής του ius soli (αρχή του εδάφους) για όσους γεννιούνται στην Ελλάδα ή για κάθε ανήλικο που έχει συμπληρώσει τριετή παρουσία στην ελληνική εκπαίδευση οποιασδήποτε βαθμίδας (και με δυνατότητα επαναβεβαίωσης του ενδιαφερομένου κατά το έτος ενηλικίωσης).

4. Σε κάθε περίπτωση, καθιέρωση της αρχής της κατοικίας προκειμένου για την κτήση της ιθαγένειας (residence citizenship) που θα στηρίζεται όχι στον τόπο γέννησης ή στην καταγωγή βάσει αίματος, αλλά στον τόπο που βρίσκεται η κατοικία και η εργασία του μετανάστη, δημιουργώντας ειδικό δεσμό με τη χώρα.

5. Τροποποίηση του άρθρου 27 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας και του άρθρου 14 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων ώστε η κτήση της δημοτικότητας να αποσυνδεθεί από την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας και να συνδεθεί με το πραγματικό γεγονός της μόνιμης κατοικίας. Ανεξάρτητα από την ιθαγένεια θα πρέπει να πιστοποιείται ο νομικός δεσμός αλλοδαπών με το δήμο ή την κοινότητα όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες (π.χ. Ισπανία, Φιλανδία, Σλοβακία).

6. Καθιέρωση Τοπικού Συμβουλίου Μεταναστών ως συμβουλευτικού οργάνου στις πολιτικές που θα λαμβάνονται από τους δήμους ή τις κοινότητες.

7. Κατοχύρωση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές για όσους τεκμηριώνουν 5ετή νόμιμη παραμονή στην Ελλάδα.

Για κάθε επαφή:

Σόνια Μητραλιά, 693-2295118, Λoρέτα Macauley,  693-8387351 site: www.kounia.org

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

THE CAMPAIGN “NO TO RACISM FROM THE BABY’S COT” AND THE MAYOR OF KAISARIANI  INVITE THE COMMUNITIES OF IMMIGRANTS TO PARTICIPATE AT THE CEREMONY OF THE SYMBOLIC INSCRIPTION AT THE CITY’S COUNCIL BOOK OF THE CHILD OF AN IMMIGRANT FROM GHANA, WHICH WILL TAKE PLACE IN THE CENTRAL SQUARE OF KAISARIANI, ΟN THE 23 OF MAY AT 7 HOUR IN THE AFTERNOON. THERE WILL BE MUSIC AND DANCES.     ( Take the bus no 224 from Kanigos Square to Kaisariani)

CAMPAIGN

“NO TO RACISM FROM BABY’S COT”

Under the initiative of the Municipality of Kaisariani and in collaboration with the campaign “No to racism from baby’s cot,” an unusual event is before us!

In fact, on Saturday 23 May at 7 o’clock in the afternoon in the central square of Kaisariani an event will take place, a symbolic ceremony, the registration of a child of an immigrant from Africa in the municipality’s registrar. The child is a 17 months old girl, born in Kaisariani, that cannot be registered in Municipality Roll and as a result it is essentially non-existed, as it is deprived of its rights and does not have a birth certificate neither in Ghana, nor in Greece. This is a well known fact for all immigrants’ children born in Greece. The symbolic registration will be made by the Mayor of Kaisariani, Spyros Tzokas.

The symbolic ceremony that will take place under the campaign “No to racism from  baby’s cot” seeks:

• to reveal the problem of immigrants’ children born on the Greek territory who cannot be registered in the municipality, and as a result they are deprived of elementary citizen rights deriving from this registration.

• to inform and sensitize the Greek public opinion and develop a feeling of solidarity with the big human and social problem of hundreds of thousands of immigrants and their children, who, while living among us in the cities and the neighbourhoods, are deprived of the most basic rights.

• to reveal the long-term unwillingness of the Greek State to grant the rights that each citizen in the country enjoys, to our immigrant neighbours.

• to show that the citizens themselves and some democratic institutions have decided not to be fatalistic and wait until the State decides to include the immigrants in our society, and thus they begin to carry out exemplary initiatives.

• to start the campaign at the level of local government in order to terminate this scandal towards the immigrants who remain without any rights.

Moreover, this campaign aims at protecting and supporting the immigrants in this period of economic crisis, which may even get worse. With the use of the economic crisis and its sweeping consequences, the first that will be called (by the state and by the political establishment) to pay for it will be “obviously” once again the immigrants and, particularly, their children who remain unprotected due to lack of legislation.

Consider participating in this event, an initiative of the Municipality of Kaisariani and the campaign “No to racism from baby’s cot.”

There will be a cultural program and celebration with music and dance from migrant groups after the ceremony.

Our demands are:

1. Attribution of Greek citizenship to immigrants’ children born in Greece.

2. Attribution of long term resident status to children who graduate from secondary level education when reaching adulthood, independent of the status (legal or not legal) of their parents.

3. We demand the amendment of the Greek Nationality Code from the ius sanguinis principle (law of bloodline, current foundation) to a ius soli principle (law of soil) for all individuals born in Greece or for any minor who completes three years in any level of the Greek education system (and with the possibility of reaffirmation of the demand by the claimant when reaching adulthood).

4. In any case, institution of the residence principle as a base for the acquisition of citizenship, founded not on origin or place of birth, but on the person’s special bond with the place where his domicile and work are situated.

5. We demand both the article 27 of Greek Nationality Code and the article 14 of the Municipal Code’s amendment so as the acquisition of status as a member of the municipality will be dissociated from the acquisition of Greek nationality and will be linked with the reality of the permanent residence. The immigrants’ affiliation to their municipality should be established independently of nationality status (see the examples of Spain, Finland, Slovakia).

6. We demand the establishment of Local Immigrants Councils with a consultative role in the municipal decision and policy making.

7. Attribution of voting rights to municipal elections for anyone who can prove a 5-year legal residence in Greece.

Contact us:

Laureta Macauley: 693-8387351/ Sonia Mitralia: 693-2295118,

site: www.kounia.org

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Campagne « Non au Racisme des le Berceau »

INVITATION

La campagne  “Non au racisme dès le berceau” et  le maire  de Kaisariani

invitent les communautés des immigrants a participer a la cérémonie de l’inscription symbolique a l’état civil de l’enfant d’un immigrant Africain, qui se tiendra a la place centrale de Kaisariani le 23 mai, a 7 heures du soir. Suivront de la musique et des danses.

(Pour se rendre a Kaisariani, prendre le bus No 224 a la place Kanigos)

A l’initiative de la Commune de Kaisariani et dans le cadre de la campagne « Non au racisme des le Berceau », aura lieu un événement sans précédent !

En effet, le samedi 23 mai, à 7 heures du soir, à la place centrale de Kaisariani aura lieu une manifestation centrée sur la cérémonie de l’inscription à l’état civil de cette Commune d’une enfant d’un concitoyen immigré d’origine Ghanéenne. L’enfant âgée de 17 mois, est une fille née a Kaisairiani, laquelle –comme vous le savez bien- ne peut pas s’inscrire a l’état civil, avec comme conséquence d’être privée des droits les plus élémentaires, et des papiers tant au Ghana qu’en Grèce. L’inscription symbolique à l’état civil sera effectuée par le Maire de Kaisariani Mr. Spyros Tzokas lui-même !

La cérémonie symbolique dans le cadre de la campagne « Non au Racisme des le Berceau », a comme objectif :

• De rendre visible le problème des enfants d’immigrés nés en Grèce et qui ne peuvent pas s’inscrire a l’état civil, avec comme conséquence d’être privés des droits élémentaires du citoyen qui découlent de cette inscription.
• D’informer et de sensibiliser l’opinion publique sur le grand problème humain et social des centaines des milliers d’immigrés et de leurs enfants, lesquels bien que vivant parmi nous dans nos villes et nos quartiers sont privés des droits les plus élémentaires.
• De mettre en évidence le manque prolongé de volonté  de la part de l’Etat Grec d’attribuer à nos voisins immigrés les droits dont jouis tout citoyen de nos villes.
• De montrer que les citoyens et leurs institutions démocratiques elles-mêmes ont décidé  de ne plus attendre de façon fataliste de l’Etat Grec d’intégrer les immigrés dans notre société et en conséquence ils commencent à en prendre des initiatives exemplaires.
• De servir comme point de départ d’une campagne au niveau des autorités municipales et de l’administration locale afin de mettre fin au scandale que constitue l’existence des nos concitoyens immigrés sans droits.

En plus, elle vise à protéger les immigrés dans une période de grave crise, dont on n’a pas encore vu les pires aspects. La crise et ses dures conséquences  aidant, les premiers qui seront appelés (par l’Etat et les partis de gouvernement) à en payer la facture seront –encore une fois- les immigrés et leurs enfants totalement dépourvus de toute protection légale.

Nous vous appelons de soutenir avec votre présence

l’initiative de la Commune de Kaisariani et de la campagne                            « Non au racisme dès le Berceau » !

Nous demandons :

1. Attribution de la nationalité grecque aux enfants d’immigrés nés en Grèce.

2. Reconnaissance pour les enfants terminant une école secondaire en Grèce du régime du résident de longue durée à leur majorité, indépendamment de la légalité ou non du séjour de leurs parents.

3. Modification du Code de la Nationalité Hellénique, qui repose sur le principe du ius sanguinis (droit du sang), par l’adoption du principe du ius soli (droit du sol) pour tous ceux qui naissent en Grèce ou pour tous les adultes qui ont suivi un enseignement de trois ans dans le système éducatif grec à quelque degré que ce soit (avec possibilité que l’intéressé reconfirme son souhait à sa majorité).

4. Dans tous les cas, adoption du principe du domicile pour acquérir la nationalité sur la base non pas du lieu de naissance ou du lieu d’origine reposant sur le sang, mais du lieu où se trouve le domicile ou le travail de l’immigré ayant un lien spécifique avec le pays.

5. Modification de l’article 27 du Code de la Nationalité Hellénique et de l’article 14 du Code des Municipalités et Communes pour que l’acquisition de l’inscription dans les registres civils cesse d’être connectée à l’acquisition de la nationalité grecque et soit liée à la réalité du domicile régulier. Indépendamment de la nationalité, il convient de certifier le lien légal des immigrés avec la Municipalité ou la commune, comme cela se passe dans d’autres pays (par exemple Espagne, Finlande, Slovaquie).

6. Institution d’un Conseil Local des Immigrés comme organe de consultation sur les politiques suivies par les municipalités ou les communes.

7. Garantie du droit d’élection et d’éligibilité pour les élections municipales pour tous ceux qui justifient d’un séjour légal de 5 ans en Grèce.

Contactez-nous :

Sonia Mitralia, 693-2295118, Loreta Macauley, 693-8387351,  site : www.kounia.org

Το σχολείο μας στην Αυγή της Κυριακής…

Τίποτα δεν με κυνηγάει στην Ελλάδα. Είμαι από τους τυχερούς που έχουν χαρτιά. Τουλάχιστον τη στιγμή που μιλάμε. Ο δικός μου εχθρός είναι ο χρόνος. Μόνο αυτός με κυνηγάει. Και δεν μπορώ να τον κερδίσω. Έφυγα από το Πακιστάν άλλος άνθρωπος κι εδώ είμαι ένας άλλος. Εκεί ο έρωτας είναι απαγορευμένος. Τιμωρείται αυστηρά όποιος ακούει την καρδιά του. Η δική μου καρδιά εδώ κτύπησε κι εγώ την άκουσα. Μπορώ να την ακούσω. Μα δεν κάνει να γυρίσω πίσω πλέον. Κι αν γυρίσω, δεν πρέπει να πάρω μαζί μου τη καρδιά μου. Κι έτσι πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην πατρίδα μου και την καρδιά μου. Για την ώρα, η καρδιά μου έχει κερδίσει. Κι αυτήν ακούω. Όσο κι αν στη πατρίδα έχω τόσα πράγματα που νοσταλγώ… Είναι τα λόγια ενός νέου μετανάστη στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών στον Πειραιά. Εκεί που, εδώ και χρόνια, κόντρα σε δυσκολίες και σε ελλείψεις, σε γραφειοκρατίες και την αναλγησία του κράτους, μια ομάδα ανθρώπων διδάσκει ανθρωπιά. Με αυταπάρνηση και σιδερένια θέληση, προτάσσοντας το ενδιαφέρον τους για τον συνάνθρωπο, χωρίς τη διάκριση του χρώματος και της καταγωγής, επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, αλλά και απλοί άνθρωποι του μόχθου, έχουν μετατρέψει το εγκαταλελειμμένο κτίριο του 14ου και 15ου Γυμνασίων Πειραιά, σε μια πραγματική κυψέλη γνώσης και κουλτούρας. Βρέθηκα εκεί ένα απόγευμα μετά από κάλεσμα της Κάτιας Γαλοπούλου, η οποία είναι πρόεδρος του Δ.Σ. του σχολείου (με αντιπρόεδρο τον μετανάστη Mohamed Arslan). Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα φανταστεί ποτέ την εικόνα που αντίκρισα. Ενώ περίμενα κάποια σχετική κίνηση και ανάλογο ενδιαφέρον από μερικούς μετανάστες, μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά πως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Η Κάτια, που τα μάτια της λάμπουν κυριολεκτικά όταν με ξεναγεί από τάξη σε τάξη, έχει αναλάβει να με γνωρίσει με τα παιδιά και με τους καθηγητές. Κι όταν λέμε καθηγητές, μην πάει ο νους σας σε δασκάλους με πτυχία παιδαγωγικών σχολών. Όλοι τους είναι εργαζόμενοι σε διάφορες δουλειές την υπόλοιπη βδομάδα και την Κυριακή διδάσκουν. Διδάσκουν ελληνικά και ανθρωπιά. Εκείνο που εκπλήσσει με την πρώτη ματιά είναι ο μεγάλος αριθμός των μαθητών-μεταναστών. Στην πλειονότητά τους, Πακιστανοί και Μπαγκλαντεσινοί. Νέα παιδιά, μεσήλικες, ακόμα και μερικοί που τους περνάς για εξηντάρηδες. Πριν μπουν στις τάξεις περνάνε από το κυλικείο του σχολείου που οι ίδιοι οι δάσκαλοι τροφοδοτούν με τα απαραίτητα και πιάνουν κουβέντα μαζί τους. Την ώρα εκείνη και πολλοί άλλοι έρχονται και γράφονται. Η αγωνία της Κάτιας είναι να μην τους βοηθάνε οι συμπατριώτες τους να συμπληρώνουν της φόρμες εισαγωγής, διότι από κει θα καταλάβουν οι δάσκαλοι και το επίπεδο γνώσης των ελληνικών τους και αναλόγως θα τους τοποθετήσουν στις τάξεις. Κι όμως, όπως οι μικροί μαθητές στο δημοτικό, αυτοί κάνουν τις “ζαβολιές” και τους βοηθάνε. Και οι δάσκαλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Σημασία έχει να θέλουν να μάθουν.

Τα προβλήματα αυτού του σχολείου είναι διαφορετικά από αυτά των κανονικών σχολείων που ξέρουμε όλοι. Λόγου χάρη, εδώ λείπει ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, διότι το βιβλίο κοστίζει δέκα ευρώ και δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους μαθητές με έξοδα. Σε κάποια τάξη, θα αντικρίσεις μαζί με τους μαθητές και μια μεγάλη ποσότητα ρουχισμού που μαζεύουν οι δάσκαλοι και τα μοιράζουν, είτε για αυτούς που έχουν άμεση ανάγκη εδώ είτε για άλλες αποστολές σε άλλα σημεία του πλανήτη. Είκοσι είναι οι δάσκαλοι και 196 οι μαθητές. Ο καθένας τους και μια ξεχωριστή ιστορία. Θα χρειαζόταν οπωσδήποτε ένα πολύτομο έργων για να μπουν όλες. Διότι όλες οι ιστορίες τους είναι ξεχωριστές. Όλοι τους και μια ξεχωριστή περιπέτεια. Από τον μετανάστη από την Ινδία που είχε έξι μήνες στην Ελλάδα με περίπου δέκα χιλιάδες ευρώ δανεικά κι ακόμα δεν είχε βρει δουλειά, μέχρι τον νεαρό που είναι ερωτευμένος με μια μετανάστρια από την Αλβανία αλλά δεν είναι σίγουρος και για το δικό της αίσθημα. Αυτόν μάλιστα τον συμπάθησα. Αν -του είπα- με ρωτούσε η κοπέλα που αγαπάς για το ποιον πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε σένα κι έναν συμπατριώτη μου, σίγουρα θα της έλεγα εσένα. Και τα μάτια του έλαμψαν από μια αδήλωτη ευτυχία. Ανάμεσα στους διδάσκοντες εκείνο που ξεχωρίζει είναι η ειλικρινής τους διάθεση για προσφορά. Από πού να ξεκινήσει κανείς και ποιον να πρωτοαναφέρει. Ενδεικτική περίπτωση ο αυτοκινητιστής Κώστας Μωυσίδης. Εργάτης της καθημερινότητας, αλλά ο πόθος του για προσφορά τον κανει να είναι κοντά σε αυτούς που τον έχουν τόσο πολύ ανάγκη. Διδάσκει στους μετανάστες οδήγηση. Το 90% μπορεί και να μην πάρουν ποτέ δίπλωμα οδήγησης διότι δεν θα αποκτήσουν άδεια παραμονής, αλλά με ευλάβεια παρακολουθούν τα μαθήματα. Ανάμεσα στους διδάσκοντες και νέα παιδιά, όπως η Ιωάννα και η Ελένη Χαϊμέλη, φοιτήτριες μεταπτυχιακών σπουδών. Ο Φώτης κι ο Στέργιος Ανδριόπουλος, πατέρας και γιος που διδάσκουν μαζί. Ένα ποτάμι ανθρωπιάς που δύσκολα περιγράφεται με λίγες λέξεις. Για το τέλος, λόγια των μεταναστών: Ο Delavil μετράει μία προς μία τις ημέρες που είναι εδώ κι αυτές είναι τρία χρόνια, τρείς μήνες, δεκαέξι μέρες κι οκτώ ώρες. Σε μια τάξη ακούω την δασκάλα να λέει: 1, 2, 3 και να επαναλαμβάνουν οι μαθητές. Και μετά ονόματα: Μαρία, Ιταλία. Στην λέξη Ιταλία, μερικά χαμόγελα. Είναι το επόμενο όνειρο μερικών… Μόνο τρεις ώρες τη βδομάδα είμαι άνθρωπος, μου λέει κάποιος. Σκόρπιες σκέψεις και λέξεις από τους ίδιους και τους δασκάλους. Τρεις ώρες μάθημα και τρεις ώρες παρέα. Εκεί που φυσάει, εκεί ερωτεύεσαι εύκολα, είναι τα λόγια μιας νεαρής από τη Σρι Λάνκα. Παλιότερα οι αστυνομικοί ήταν πιο ήρεμοι, τώρα σε βρίζουν όταν σου κάνουν έλεγχο. Έχω τρέλα να μάθω ελληνικά… Λόγια ανθρώπων γεμάτα αγωνία και ανησυχίες. Εδώ δίπλα μας.

Σήμερα στην Αυγή της Κυριακής

Δημοσιεύθηκε στις 3/5/2009 στην Αυγή

Η αναδημοσίευση είναι από το ιστολόγιο του Niko Ago: http://odromos.wordpress.com/ και έγινε με τον τίτλο «Άνθρωποι και ανθρωπιά».

Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το ιστολόγιο: http://exoaptonkyklo.blogspot.com/.

Την Πρωτομαγιά συμμετέχουμε. Την Πρωτομαγιά διαδηλώνουμε.

Οι εκπαιδευτικού και οι μαθητές του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών, συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις εορτασμού που θα πραγματοποιηθούν στον Πειραιά την Παρασκευή 1η Μαΐου 2009.

Στις 10 π.μ. συνάντηση στο Δημοτικό Θέατρο από όπου θα κατευθυνθούμε στο Άγαλμα της Μητέρας και στο Μνημείο των Πεσόντων στο Πασαλιμάνι για να συμμετέχουμε στη συγγέντρωση και στην πορεία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Συναυλία Αλληλεγγύης για την Κωνσταντίνα Κούνεβα… Τετάρτη 29 Απριλίου

*πατήστε πάνω στις εικόνες για κανονικλη προβολή…

Mετανάστες πέθαναν στα Ευρωπαϊκά Σύνορα

عربي

Σύμφωνα με την ακόλουθη ανασκόπηση του Τύπου τουλάχιστον 13.747 μετανάστες έχουν πεθάνει από το 1988 μέχρι τα τέλη του 2006 στα Ευρωπαϊκά Σύνορα. Από αυτούς οι 5.444 είναι αγνοούμενοι που έπεσαν στη θάλασσα. Στην Μεσόγειο, και στον Ατλαντικό Ωκεανό προς την Ισπανία, πέθαναν 9.801 μετανάστες. Στα στενά της Σικελίας 3.460 άνθρωποι πέθαναν κατά μήκος της θαλάσσιας πορείας από τη Λιβύη και την Τυνησία προς την Μάλτα και την Ιταλία, ενώ 2.345 από αυτούς αγνοούνται στη θάλασσα. Κατά το ταξίδι από την Αλγερία στη Σαρδηνία πνίγηκαν 125 ακόμη άνθρωποι. Κατά μήκος της διαδρομής από την Μαυριτανία, το Μαρόκο και την Αλγερία προς την Ισπανία, μέσω του στενού του Γιβραλτάρ ή από τις Κανάριες νήσους, τουλάχιστον 4.402 άνθρωποι πέθαναν, ανάμεσα τους 2.234 αγνοούμενοι. Επίσης, στη θάλασσα του Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας 1.072 άνθρωποι πέθαναν εκ των οποίων οι 592 αγνοούνται […]

Αναδημοσίευση από το: Fortress Europe

ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

Εδώ και 4 σχολικά έτη, τα απογεύματα της Κυριακής από τις 4 μέχρι τις 8 αποκτούν για όλους μας και νόημα και περιεχόμενο και χαρά. Από τη μεριά μας οι δάσκαλοι μεταγγίζουμε αργά αλλά σταθερά την ελληνική γλώσσα σαν ιαματικό φάρμακο που θα βοηθήσει τους μαθητές μας να επικοινωνήσουν προφορικά και γραπτά για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της πολύπλοκης, σύνθετης προσπάθειας για επιβίωση και αφομοίωση στην ελληνική πραγματικότητα, απολαμβάνοντας με τη σειρά μας το αντίδωρο της επαφής, της γνωριμίας με το άλλο, το διαφορετικό, το πληθυντικό σύμπαν που υπάρχει γύρω μας και μπορεί να μας χωρέσει όλους. Η αμφίδρομη μαθητεία, αυτή η δική μας ιδιοτέλεια, το απλό δώσε γλώσσα πάρε γνωριμία – φιλία, μας κάνει όλους πλατύτερους και σοφότερους. Δίνουμε τα γράμματα, την αλφαβήτα μας, λέξεις, γραφή και ανάγνωση και παίρνουμε πίσω τους εαυτούς μας. Πλουσιότερους. Μαθαίνουμε τον εαυτό μας λοιπόν, την χωρητικότητα του σε εμπειρία, σε ανταλλαγή, σε ευαισθησία, την ευρυχωρία του σε επικοινωνία. Η γλώσσα με τη δύναμη της μας ενώνει, μας διδάσκει ενώ τη διδάσκουμε και τη διαδίδουμε. Δεν φιλοδοξούμε να καλύψουμε το κενό εκπαίδευσης όλων των αλλόγλωσσων ενηλίκων που βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα μας. Αυτό είναι και πρέπει να είναι μέλημα της πολιτείας και το διεκδικούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Όμως δεν μπορούμε να σταυρώσουμε και τα χέρια – οι εφησυχασμένες συνειδήσεις κάποτε διαμαρτύρονται, φωνάζουν, ζητούν να δώσουν απάντηση στην παθητικότητα. Όταν καλλιεργείται στην κοινωνία η κυρίαρχη αντίληψη που μόνο μέτρο έχει την ισχύ και την επιτυχία, που ερμηνεύει τα πάντα με μοναδικά κριτήρια την αποτελεσματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, οι δάσκαλοι και οι φίλοι μας – όλη η ομάδα των ανθρώπων που είναι μαζί μας – θέλουν να θυμίσουν και να φέρουν στο προσκήνιο άλλες κοινωνικές σταθερές ίσως δύσκολες και χειροποίητες όπως η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η προσφορά, το αίσθημα ευθύνης, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κοιτάζουμε γύρω μας. Δυστυχώς το δικαίωμα στη ζωή, την αξιοπρέπεια, τη μόρφωση δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε προφανές , ούτε αυταπόδεικτο. Και όπως επισημαίνει ο ψυχοπαιδαγωγός Τζίμ Κάμινς: «Γιατί οι εκπαιδευτικοί να νοιάζονται για την ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα; Καταρχάς όλοι έχουμε το συμφέρον μας στο μέλλον της κοινωνίας, τόσο σε σχέση με την οικονομική της ευρωστία όσο και με την κοινωνική της συνοχή. Δεύτερον ως εκπαιδευτικοί έχουμε τη δύναμη να επιφέρουμε αλλαγές στη ζωή αυτών με τους οποίους ερχόμαστε σε αλληλεπίδραση». Γι’ αυτό, όσο μας είναι εφικτό, και σ’ αυτό σας θέλουμε μαζί μας, ξεπερνώντας το παραδοσιακό και μάλλον ακίνδυνο μοντέλο της «φιλάνθρωπης» δραστηριότητας, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη ζωή και τη μόρφωση των μαθητών μεταναστών και μεταναστριών μας. Τη χρονιά που μας πέρασε βρεθήκαμε μαζί τους εκτός από τις σχολικές αίθουσες όπου χρειάστηκε, ενώνοντας τις φωνές μας για να ακουστούμε δυνατότερα. Σε μι κρίσιμη για τη χώρα μας χρονιά, κατεβήκαμε στους δρόμους, απαιτήσαμε δικαιοσύνη και ισότητα, βρεθήκαμε σε δικαστήρια και κρατητήρια, διαδηλώσαμε για τις αδικίες εις βάρος των μεταναστών, θυμώσαμε και συγκρουστήκαμε. Συγκεκριμένα, καταδικάσαμε με συνεχή ψηφίσματα την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί και την οποία από εδώ καταγγέλλουμε για άλλη μια φορά, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στη γνωστή Πέτρου Ράλλη. Αποκορύφωμα της βαρβαρότητας με την οποία μεταχειρίζονται τους μετανάστες που σχηματίζουν μέρα – νύχτα σαν σκιές ατελείωτες ουρές διεκδικώντας το πολύτιμο χαρτάκι της προτεραιότητας για την αίτηση ασύλου, αποτελούν ο θάνατος στις 29/10/08 του 24χρονου Πακιστανού Πακιστανού Μουτασίρ Μοχάμεντ Ασφράφ και στις 3/1/09 του Μπαγκλαντεσιανού Χουσείν Ζαχιντούλ Τζαχανγκίρ, καθώς και ο βαρύς τραυματισμός στις 28/11/08 του Πακιστανού Μαζεχάρ Ικμπάλ. Η προσπάθεια υποβολής αίτησης ασύλου έχει μετατραπεί σε απάνθρωπη διαδικασία, σε όργιο ρατσιστικής βίας και εξευτελισμού των αιτούντων άσυλο. Οι πρόσφυγες συνωστίζονται εκεί κατά χιλιάδες για να καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους και η αστυνομία σ’ αυτές τις συνθήκες χρησιμοποιεί συστηματικά βία χτυπώντας αδιακρίτως για να απωθήσει το πλήθος, δημιουργώντας έτσι συνθήκες πανικού που οδηγούν στους τραυματισμούς και τους θανάτους. Συμμετείχαμε λοιπόν και εμείς σαν σχολείο μεταναστών με τους μαθητές μας στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο της 11/1/09 στην Ομόνοια, όπου και καταγγείλαμε όλη αυτή τη φρίκη μαζί με τις υπόλοιπες αντιρατσιστικές οργανώσεις και τα σχολεία μεταναστών της Αθήνας. Εκτός όμως από τις διαμαρτυρίες για τους θανάτους της Π. Ράλλη, βρεθήκαμε με αφορμή πάλι μαθητές μας, αρκετές φορές στο κρατητήριο αλλοδαπών του Πειραιά. Εκεί μετανάστες κρατούνται επί 3μηνο αφού έχουν συλληφθεί στην πλειονότητα τους επειδή δεν είχαν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα, που με ευθύνη της δεν χορηγεί η πολιτεία. Οι συνθήκες κράτησης όπως διαπιστώσαμε είναι απαράδεκτες, όνειδος για μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, χωρίς δυνατότητα αυλισμού για τους κρατούμενους, γεγονός που πλήττει την σωματική και ψυχική τους υγεία. Σαν αποτέλεσμα των επισκέψεων μας στο κρατητήριο κατατέθηκε από τους βουλευτές του Σύριζα Παναγιώτη Λαφαζάνη και Περικλή Κοροβέση επερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων, όπου απαιτούμε όλοι την άμεση μεταφορά των κρατουμένων σε αξιοπρεπείς χώρους που θα πληρούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής. Εκτός όμως από το διαδικαστικό αυτό μέρος της διαμαρτυρίας μας, το βαθιά ανθρώπινο και απερίγραπτα ποιητικό σημείο της παρουσίας μας στο κρατητήριο της οδού Ασκληπιού είναι η διδασκαλία της γλώσσας μας στους κρατουμένους. Κάθε Σάββατο την ώρα του επισκεπτηρίου από τις 4 μέχρι τις 6, συνάδελφος μας παραδίδει μαθήματα πίσω από τα κάγκελα, στην αρχή όρθιος και σιγά – σιγά σε μια καρέκλα. Οι μετανάστες – κρατούμενοι – μαθητές μάλιστα τόσο πολύ προχώρησαν στα μαθήματα, που με ανυπομονησία περιμένουν να συνεχίσουν μόλις αποφυλακιστούν. Μόνο με στίχους μπορώ να απαντήσω στο συνάδελφο μας που διδάσκει στη φυλακή.

Από τη συλλογή «Ουρανός χωρίς διαβατήριο» του Πέρση ποιητή και μεταφραστή του Γ. Ρίτσου στα Περσικά Φερεντήν Φαριάντ, μεταφέρω:

Φυλακισμένα ποιήματα χρόνια και χρόνια.

Οι λέξεις αιωρούνται σαν ανεκπλήρωτες επιθυμίες περιμένουν.

Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα και πάλι, και πάλι,

και πάλι κι ένας τυφλός ζητιάνος μ’ ένα κλουβί πουλιού στο χέρι

περνάει χτυπώντας το ραβδί του στο σκοτεινό δρόμο.

Ξένος του γαλάζιου, ξένος των νερών, στη γη πεσμένα 5 μήλα.

Πού να πάω; Κυρά πανάρχαιη Ελλάδα

κρύψε με κάτω από τη ποδιά σου.

Πικρή ξενιτιά, ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.

Τίποτα. Ένα σπουργίτι κάθισε στο παράθυρο μου

μ’ ένα στίχο της Σαπφώς στο ράμφος του.

Πατρίδα μου είναι ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο, χωρίς πόλη.

Μπαίνω απ’ τον αέρα.

Κι εμείς στις άδοξες συνοικίες του Πειραιά ξέρουμε από προσφυγιά. Με ποίηση λοιπόν, με αγωνιστικότητα, με κέφι και ενθουσιασμό προχωρήσαμε όλη τη χρονιά. Τη διεθνή μέρα του μετανάστη στις 18/12/08 τη γιορτάσαμε στο Σύνταγμα παίρνοντας μέρος σε αντιρατσιστική συγκέντρωση εν μέσω δακρυγόνων και στον απόηχο των συγκλονιστικών γεγονότων διαμαρτυρίας κατά της κρατικής καταστολής που ακολούθησαν την εν ψυχρώ δολοφονία του μικρού Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τις μέρες εκείνες του Δεκέμβρη ξεκίνησε, από κάποια γνωστά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, μια επίθεση κατασυκοφάντησης των ευάλωτων πάντοτε μεταναστών κατά την οποία αυτοί παρουσιάστηκαν να λεηλατούν μαγαζιά αφού ορισμένοι άλλοι προηγουμένως είχαν σπάσει τις προθήκες. Μαζί με 44 μεταναστευτικές κοινότητες στην Ελλάδα δηλώσαμε στα μέσα πως οι μετανάστες έχουν δημόσια φωνή και αξιοπρέπεια, πως η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων δεν είναι πλιατσικολόγοι, ούτε εγκληματίες αλλά ειρηνικοί άνθρωπο, εργάτες και εργάτριες, φοιτητές – μαθητές, μικρά παιδιά που θέλουν να ζήσουν μια ζωή ειρηνική με ίσα δικαιώματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Για όλα αυτά και με αφορμή τον εορτασμό της ημέρας των μεταναστών διοργανώσαμε στο κέντρο του Πειραιά στις 20 – 21/12/08 διήμερο γνωριμίας του πειραιώτικου λαού με το σχολείο μας, όπου μοιράσαμε την εφημερίδα και τα έντυπα μας, ενημερώσαμε για τις δραστηριότητες και τις ανάγκες μας και ζητήσαμε τη συμπαράσταση του κόσμου για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη λειτουργία του σχολείου μας και την προώθηση συγχρόνως των αιτημάτων των μαθητών μας, ακόμα τραγουδήσαμε σε όλες τις γλώσσες και χορέψαμε στο δρόμο. Γιατί παράλληλα με τα μαθήματα και τις διεκδικήσεις, δενόμαστε μεταξύ μας, δημιουργούμε φιλίες, βλεπόμαστε και διασκεδάζουμε εκτός σχολείου, αλληλοεμπλουτιζόμαστε, πηγαίνουμε εκδρομές. Την περασμένη άνοιξη επισκεφθήκαμε και ξεναγηθήκαμε – και όλα αυτά με προσφορές φίλων – στην Επίδαυρο και τις Μυκήνες και τον Νοέμβριο γνωρίσαμε με ημερήσια εκδρομή το Σούνιο και τη γύρω περιοχή της Λαυρεωτικής. Ταξιδεύουμε, φίλοι και φίλες, δίπλα – δίπλα, ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία, δόγματα, διδάσκοντας των ελληνικό πολιτισμό και διεκδικώντας. Στις δραστηριότητες που σας ανέφερα βοηθούν πολλοί απλοί άνθρωποι. Χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθεια από τους γύρω Δήμους και την πολιτεία γενικότερα για να συνεχίσουμε. Πριν το μάθημα της γλώσσας, για παράδειγμα, με πρωτοβουλία φίλου αυτοκινητιστή, δημιουργήσαμε τμήμα εκμάθησης των σημάτων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, για να μπορέσουν οι μαθητές μας, όταν τα χαρτιά τους το επιτρέψουν, να αποκτήσουν άδεια οδήγησης. Χρειαζόμαστε γι’ αυτά υποδομή, βιβλία, υπολογιστές με προγράμματα. Μετά το μάθημα η δικηγόρος – φίλη του σχολείου μας κ. Βάνα Μελά, παρέχει συμβουλές νομικής φύσεως και όταν είναι αναγκαίο τρέχει πρώτη στα κρατητήρια και τις φυλακές για άμεση νομική βοήθεια. Χρειαζόμαστε και άλλους δικηγόρους να βοηθήσουν. Ακόμα στους χώρους του σχολείου συγκεντρώνουμε ρουχισμό που τον αποστέλλουμε στο κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Σάμου και όπου αλλού χρειάζονται. Έμπρακτα σε όλα αυτά μας βοηθούν οι διευθυντές των σχολείων του 14ου και 15ου Γυμνασίου Πειραιά κ. Αργίτη και κ. Αγγελόπουλος, που μας φιλοξενούν και οι αντίστοιχοι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, ο Δήμος Αγ. Ιωάννη Ρέντη, ο Δήμος Πειραιά που μετά από εισήγηση του αντιδημάρχου πολιτισμού κ.Βρόντου μας προσέφερε 500 ευρώ για το στέκι που στήσαμε και ένα ποσόν στη σχολική επιτροπή – περιμένουμε περισσότερα όμως…για να τα καταφέρουμε. Ποιοι άλλοι βοηθούν; Όσοι μπορούν και θέλουν να διδάξουν την Ελληνική γλώσσα γιατί πιστεύουν στη δύναμη της, όσοι με 10 ευρώ γίνονται μέλη του συλλόγου μας, όσοι προσφέρουν προσωπική εργασία ή υλική συμπαράσταση. Χρειαζόμαστε ανθρώπους να διδάξουν, οι 25 δεν φτάνουμε, αίθουσες – οι 16 που χρησιμοποιούμε δεν αρκούν για να χωρέσουν τον κόσμο που αδημονεί να επικοινωνήσει μαζί μας – χρειαζόμαστε βιβλία, γραφική ύλη, χρήματα να βγάλουμε την εφημερίδα μας, να πάμε στο θέατρο, να επισκεφθούμε μουσεία, να πάμε μια εκδρομή στη θάλασσα που οι μαθητές μας τόσο πολύ το επιθυμούν, κι αυτό επειδή η εμπειρία τους από τα γαλάζια μας νερά είναι μόνο τραυματική από τότε που με τις βάρκες των δουλεμπόρων προσπαθούσαν να φθάσουν ζωντανοί στα νησιά μας, τώρα θέλουν να δουν με ηρεμία, με γαλήνη ένα Ελληνικό νησί χωρίς πνιγμένους συντρόφους ανάμεσα τους. Βοηθήστε να πραγματοποιήσουμε αυτό το όνειρο. Δώστε μας ένα καράβι κύριοι – ζητήστε το από τους εφοπλιστές του Πειραιά – γιατί όπως μας είπε μια μαθήτρια από τη Σρι Λάνκα: «Εγώ καταλαβαίνω τη λέξη έρωτας στα ελληνικά γιατί και στη δική μου πατρίδα που είναι νησί φυσάει, όπως στα νησιά σας. Με τον άνεμο ερωτεύεσαι». Άφησα για το τέλος τη μεγάλη πληγή που μας άνοιξε το καυστικό οξύ που δολοφονικά έκαψε και καίει την μετανάστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η ασύλληπτη επίθεση εναντίον της στις 22/12/08 με βιτριόλι έδειξε με τον πιο φρικαλέο τρόπο πόσο ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η εργοδοτική εκμετάλλευση και τρομοκρατία δεν είναι έννοιες αφηρημένες αλλά θανάσιμα υπαρκτές στη ζωή μας. Η Κωνσταντίνα είναι γυναίκα, μητέρα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία, ιστορικός στη χώρα της – νοικιασμένη καθαρίστρια του ΗΣΑΠ στη δική μας, συνδικαλίστρια γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού. Το έγκλημα της; Η συμμετοχή στη διοίκηση του μαχητικού σωματείου που διεκδικεί για Έλληνες και μετανάστες ανθρώπινους όρους εργασίας και αμοιβές, ενάντια στην εργοδοτική επισφάλεια, την επενοικίαση εργαζομένων με όρους σκλαβιάς από εργολάβους καθαριότητας. Ο γιος της Κωνσταντίνας, ο Εμμανουελ, είναι μαθητής της Ε’ Δημοτικού σε σχολείο των Πετραλώνων, με πρόβλημα υγείας που γι’ αυτό το λόγο η μητέρα του μεταξύ άλλων ήρθε στην Ελλάδα. Θα μπορούσε, εν δυνάμει, στα σχολεία που δουλεύουμε να ήταν μαθητής μας και να μας κοιτάζει στα μάτια. Τι θα του πούμε; Πρέπει να αντιδράσουμε. Με τη συμμετοχή μας σε όλες τις εκδηλώσεις που προγραμματίζονται. Με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας, οικονομικά και όπως αλλιώς μπορούμε. Πώς να σωπάσεις μπρος σε αυτή την κάθοδο στον Άδη για μια μητέρα στην εντατική, καμένη σε όλο της το σώμα, τυφλή και γι’ αυτό το αγόρι που περιμένει στο σπίτι; Εμείς, μέσα σε αυτή την συγκυρία, με τις κραυγές και των άλλων παιδιών της Παλαιστίνης στα αυτιά μας, με την επερχόμενη οικονομική κρίση που θα πλήξει εκτός από εμάς τους ίδιους διπλά τους μετανάστες, εφόσον μαζί με την ανεργία που τους απειλεί, θα εισπράξουν και τη δική μας δυσαρέσκεια για τις δουλείες που μας παίρνουν, καταθέτουμε ψήφισμα που θα σας μοιραστεί και θα διαβαστεί προς όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, διατυπώνοντας τα αιτήματα μας. Στο όνομα των μαθητών μας αλλά και στο όνομα της Κωνσταντίνας απαιτούμε ανθρώπινους όρους διαβίωσης και ίσα δικαιώματα στη ζωή και τη μόρφωση για τον ένα στους δέκα κατοίκους της χώρας μας που είναι μετανάστης. Τέλος, επειδή η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα μπορούσε να είναι μια από τις μαθήτριες μας, την εγγράφουμε συμβολικά τώρα στους καταλόγους μας ενώπιον σας και θα την επισκεφθούμε για να της ανακοινώσουμε την εγγραφή της και τη διάθεση μας να συμβάλλουμε όπως και όσο μπορούμε για την αποκατάσταση της υγείας της και την αποκάλυψη των συνθηκών επίθεσης εναντίον της.

Όνομα: Κωνσταντίνα

Επίθετο: Κούνεβα

Χώρα Προέλευσης: Βουλγαρία

Ιδιότητα: Γυναίκα Μητέρα Μετανάστρια Συνδικαλίστρια Αγωνίστρια Μαθήτρια του Ανοικτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά

Ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να σας μεταφέρω τις αγωνίες τις δικές μας και των μαθητών μας, όπως το ζήτησαν.

Καλή χρονιά!

Κάτια Γαλοπούλου – Αγάπογλου

8/2/2009

Πρόσκληση – Κοπή Πίτας

Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά σας προσκαλεί στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του, την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009 και ώρα 7:30 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νικαίας.

Εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών